Anders kijken naar ontwikkeling op Campus Columbus: ‘Geen cijfers, maar presentaties en feedback’

Zonder vrees bouwen aan de toekomst: dat is wat Campus Columbus wenst voor ieder kind binnen het kindcentrum. De drieslag van pedagoog Gert Biesta zorgt daarbij voor een balans tussen kwalificatie, socialisatie en persoonsvorming. “Je merkt dat die laatste twee vandaag de dag onder druk staan. Vanuit de maatschappij is er een focus op kwalificatie, terwijl de andere twee aspecten minstens zo belangrijk zijn. Je kunt goed zijn in rekenen of lezen, maar andere persoonlijke en sociale ontwikkelingen staan bij ons ook hoog in het vaandel,” vertelt Vader.

Daarbij hoort ook het omgaan met elkaar, leren dat er verschillen zijn én je mogen ontwikkelen op je eigen tempo. “We werken natuurlijk met fase-onderwijs in plaats van het leerstofjaarklassensysteem. Hier zien kinderen automatisch dat iedereen anders leert, doordat je niet altijd met hetzelfde bezig bent. Ook kan het zijn dat het ene kind eerder toe is aan een volgende stap dan een ander. Door anders te groeperen en organiseren, laat je hen werken aan hun eigen talenten. We willen ons onderwijs betekenisvol laten zijn.”

Geen cijfers meer
Daarom geven de leerkrachten op Campus Columbus in principe ook geen cijfers meer aan hun kinderen, tenzij het dienend is aan de bedoeling. “We werken met presenteren en evalueren. In plaats van cijfers maken kinderen een portfolio waarin ze reflecteren op hun werk en ontwikkeling. In principe doen we dit al vanaf 0 jaar, al kunnen jonge kinderen nog niet zelf bewijs verzamelen voor hun portfolio. Vanaf 5 jaar laten we ze er bewust mee bezig zijn. Het stellen van doelen hiervoor is niet alleen gericht op hun cognitieve ontwikkeling, maar juist ook op hun sociaal-emotionele ontwikkeling”, legt Vader uit.

Betekent dit dat er ook geen toetsen meer worden afgenomen? “Nee, natuurlijk niet. Op het cognitieve deel zijn er een aantal zaken wel gewoon vastgezet. We doen bijvoorbeeld ook gewoon een dictee. Fouten die ze hierin maken, zijn kansen om te leren. We beoordelen kinderen hierop dus wel, maar dit zit veel meer in de dialoog voeren over het ontwikkelingsproces van de leerling. Soms laten we kinderen ook een presentatie doen bij onze thema-afsluitingen: hierin laten ze zien wat ze hebben ontdekt en geleerd.”

Overgang naar VO
“Ik hoor mensen in mijn omgeving veel praten over cijfers en prestaties. Binnen de campus en ook bij ons bestuur denken we na over welke taal passender is, maar het is lastig omdat het systeem in gericht is op prestaties in hoog/laag. We leveren uiteindelijk ook kinderen af in het voortgezet onderwijs. We bereiden ze dus voor op dat het daar heel anders gaat. We zijn nu ook in overleg met VO-scholen in de buurt om te kijken hoe we de selectie op niveau kunnen uitstellen”, zegt Vader. Eerst is dit ook binnen unit F (groep 8) met de kinderen besproken. Zij zijn bevraagd over wat ze van het onderwijssysteem vinden. Hieruit blijkt dat ze het in eerste instantie niet erg lijken te vinden, omdat dit ook is waar ze in groot worden. “Maar als je doorvraagt, blijkt dat zij graag nog langer met hun vriendjes of vriendinnetjes willen blijven.”

Campus 3.0
De ontwikkelingen binnen het kindcentrum staan niet stil. Ook Vader denkt graag vooruit waar ze over vijf tot tien jaar wil staan. En dit doet ze niet alleen, maar juist samen met haar team, ouders en kinderen. “We hebben in oktober een studiedag gehad, waarbij ons kindcentrum een hele dag dicht was. We hebben aan groep ouders en kinderen gevraagd om mee te denken over Campus 3.0: de ontmoetingsplek waar we leren leren en waar ruimte is voor de brede ontwikkelingen van zowel de kinderen als de teamleden. Het community-gevoel moet voorop staan, dus we willen ook een plek zijn voor de buurt en voor mensen met afstand tot de arbeidsmarkt. Iedereen mag en kan bij ons iets toevoegen. De bovenstaande animatie is een uitwerking van waar wij straks met elkaar willen staan.”

Het was voor Vader zeker spannend om hierbij ouders te betrekken, maar ze voelde dat de tijd ervoor rijp was. “Als we willen werken aan de toekomst, dat ons onderwijs écht anders wordt, dan moeten we samen met ouders en kinderen zoeken naar oplossingen. Dit is de eerste stap, maar het opent ook deuren voor in het vervolg. Zo kunnen we kinderen vragen om mee te denken bij het organiseren van schoolactiviteiten of ouders vragen als we denkkracht nodig hebben.”